XIX NIEDZIELA ZWYKŁA
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza. (Mt
14,22–33)
Gdy tłum został nasycony, zaraz Jezus przynaglił uczniów, żeby wsiedli do łodzi
i wyprzedzili Go na drugi brzeg, zanim odprawi tłumy. Gdy to uczynił, wyszedł
sam jeden na górę, aby się modlić. Wieczór zapadł, a On sam tam przebywał.
Łódź zaś była już sporo stadiów oddalona od brzegu, miotana falami, bo wiatr był
przeciwny. Lecz o czwartej straży nocnej przyszedł do nich, krocząc po jeziorze.
Uczniowie, zobaczywszy Go kroczącego po jeziorze, zlękli się myśląc, że to
zjawa, i ze strachu krzyknęli. Jezus zaraz przemówił do nich: „Odwagi, Ja
jestem, nie bójcie się”. Na to odezwał się Piotr: „Panie, jeśli to Ty jesteś,
każ mi przyjść do siebie po wodzie”. A on rzekł: „Przyjdź”.
Piotr wyszedł z łodzi i krocząc po wodzie przyszedł do Jezusa. Lecz na widok
silnego wiatru uląkł się i gdy zaczął tonąć, krzyknął: „Panie, ratuj mnie”.
Jezus natychmiast wyciągnął rękę i chwycił go, mówiąc: „Czemu zwątpiłeś, małej
wiary?”. Gdy wsiedli do łodzi, wiatr się uciszył. Ci zaś, którzy byli w łodzi,
upadli przed Nim, mówiąc: „Prawdziwie jesteś Synem Bożym”.
Ja jestem!
Doświadczenie pokazuje, że wielkim pragnieniem
człowieka jest to, aby BÓG BYŁ. I kiedy ktoś odbierze mu wiarę w to,
że Bóg jest, to bardzo cierpi i jest nieszczęśliwy, wtedy szuka
Boga, nawet nie wiedząc, że to robi. Jezus Chrystus zwraca się
dzisiaj do tych wszystkich, którzy utracili wiarę w Boga słowami:
Uspokójcie się! Ja jestem. Nie bójcie się! Sam fakt, że On - Syn
Boży - jest, zmienia ludzkie serce, ta myśl powoduje, że jesteśmy
spokojni i szczęśliwi. Nie szukamy przecież jakiejś mrzonki. Tylko
Bóg zaspokoi poczucie bezpieczeństwa, którego nie daje nam świat.
Kiedy człowiek wie, że Bóg jest, wtedy inaczej układa sobie świat
oraz swoje wnętrze, aby wyglądało tak, jak powinno. Istnienie Boga
nadaje sens naszemu życiu, bo Bóg jest Życiem.
Jezu, jeśli Ci zaufam, zaskoczę sam siebie. Dziękuję Ci, że
działasz z mocą w trudnych chwilach mojego życia. Powierzam Ci
wszystkich zmagających się z nawałnicami trudności w wierze.
WNIEBOWZIĘCIE NMP
Prawda o Wniebowzięciu Matki Bożej stanowi
dogmat naszej wiary, choć formalnie ogłoszony stosunkowo niedawno - przez
papieża Piusa XII 1 listopada 1950 r. w konstytucji apostolskiej
Munificentissimus Deus: „...powagą Pana naszego Jezusa Chrystusa, świętych
Apostołów Piotra i Pawła i Naszą, ogłaszamy, orzekamy i określamy jako dogmat
objawiony przez Boga: że Niepokalana Matka Boga, Maryja zawsze Dziewica, po
zakończeniu ziemskiego życia z duszą i ciałem została wzięta do chwały
niebieskiej” (Breviarium fidei VI, 105)
Wniebowzięcie Maryi Orzeczenie to papież wypowiedział uroczyście w bazylice św.
Piotra w obecności prawie 1600 biskupów i niezliczonych tłumów wiernych. Oparł
je nie tylko na innym dogmacie, że kiedy przemawia uroczyście jako wikariusz
Jezusa Chrystusa na ziemi w sprawach prawd wiary i obyczajów, jest nieomylny;
mógł je wygłosić także dlatego, że prawda ta była od dawna w Kościele uznawana.
Papież ją tylko przypomniał, swoim najwyższym autorytetem potwierdził i
usankcjonował.
Przekonanie o tym, że Pan Jezus nie pozostawił ciała swojej Matki na ziemi, ale
je uwielbił, uczynił podobnym do swojego ciała w chwili zmartwychwstania i
zabrał do nieba, było powszechnie wyznawane w Kościele katolickim. Już w VI
wieku cesarz Maurycy (582-602) polecił obchodzić na Wschodzie w całym swoim
państwie w dniu 15 sierpnia osobne święto dla uczczenia tej tajemnicy. Święto to
musiało lokalnie istnieć już wcześniej, przynajmniej w V w. W Rzymie istnieje to
święto z całą pewnością w wieku VII. Wiemy bowiem, że papież św. Sergiusz I
(687-701) ustanawia na tę uroczystość procesję. Papież Leon IV (+ 855) dodał do
tego święta wigilię i oktawę.
Różne bywają nazwy tej uroczystości: Wzięcie Maryi do nieba, Przejście,
Zaśnięcie, Odpocznienie Maryi. Nie wszyscy ojcowie Kościoła, zwłaszcza na
Wschodzie, byli przekonani o fizycznej śmierci Matki Najświętszej. Dlatego także
Pius XII w swojej konstytucji apostolskiej nie mówi nic o śmierci, a jedynie o
chwalebnym uwielbieniu ciała Maryi i jego wniebowzięciu. Kościół nie
rozstrzygnął zatem, czy Maryja umarła i potem została wzięta do nieba z ciałem i
duszą, czy też przeszła do chwały nie umierając, lecz „zasypiając”.
PORZĄDEK NABOŻEŃSTW I SPOTKAŃ GRUP PARAFIALNYCH
W środę, po Mszy św. wieczornej spotkanie biblijne w salce domu parafialnego.